Een baanbrekende factor in de progressie van het schaakspel was de uitvinding van een efficiënte notatie om zetten te beschrijven. De notatie wordt beschreven met behulp van de naam van de stukken, acht letters (a-h) en acht nummers (1-8).

 

 

Om een zet te noteren doen we het volgende:

 

   Een zetnummer: zet 1 is de zet van wit en het antwoord van zwart. Elk component wordt ook wel een ply of halve zet genoemd.

 

   De letter van het stuk (voor de koning, dame, toren, loper en paard). U kunt ook figurines gebruiken, kleine afbeeldingen van de stukken.

 

   Coördinaten die vastleggen waar het stuk zich naar toe beweegt.

 

De namen van de stukken

 

 

Voor de pion is geen letter gereserveerd, alleen de coördinaten worden aangegeven.

 

   In de lange algebraïsche notatie gebruikt u de letter van het stuk, gevolgd door het start en eindveld: Bijvoorbeeld: 1. Pg1-f3.

 

   In de korte algebraïsche notatie gebruikt u indien mogelijk alleen het doelveld. Voorbeeld: 1.Pf3, omdat alleen het paard van g1 zich naar f3 kan bewegen. Soms zult u een extra letter aan de korte notatie moeten toevoegen Voorbeeld: 5.Pbd2 als twee paarden naar d2 kunnen springen, eentje vanaf b1 en het andere paard vanaf f3. Als de paarden op b1 en b3 staan en naar d2 willen schrijft u: P1d2.

 

   Pionzetten worden zonder eigen letter genoteerd: Voorbeeld 1.d2-d4 of 1.d4.

 

   Slagzetten worden genoteerd met een x. Voorbeeld: 3.Pf3xd4 of 3.Pxd4.

 

   Als u schaak geeft gebruikt u een +, mat is #.

 

U kunt tussen lange en korte notatie springen door bij Bestand - Instellingen – tabblad Notatie de gewenste notatie aan te vinken.

 

Als alternatief kunt u figurines gebruiken. In de notatie worden de letters vervangen door veelzeggende symbolen. Bij pionzetten ontbreekt het figuur, bijvoorbeeld 2.d2-d4.